Ναι ναι, είμαι σίγουρη πως η πρώτη σου ερώτηση είναι “Μα καλά, προλαβαίνεις να δεις τα πάντα σε ένα Σαββατοκύριακο;” Η απάντησή μου είναι πως σίγουρα όχι αλλά μπορείς να δεις μεγάλο μέρος της πόλης και τα πιο βασικά/σημαντικά της σημεία.
Φυσικά αν έχεις άδεια και μπορείς να εξασφαλίσεις λίγες περισσότερες ημέρες ώστε να συνδυάσεις το ταξίδι σου και με Αγία Πετρούπολη, τότε αυτό θα ήταν το ιδανικό αλλά επειδή ίσως να προτιμάς να κρατήσεις την άδειά σου για τις καλοκαιρινές σου διακοπές στα νησιά μας, λέω πως ναι, μπορείς να πας στη Μόσχα και να την εξερευνήσεις μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο. Το έκανα και στο προτείνω!
Που λες, δεν είχα σκεφτεί ποτέ στο παρελθόν να επισκεφθώ την πρωτεύουσα της Ρωσίας, θέλεις γιατί ήμουν πάντα ερωτευμένη με τις ισπανόφωνες χώρες, θες γιατί στο μυαλό μου η Ρωσία ήταν μια χώρα με κρύο και συνεπώς ψυχρούς ανθρώπους; Και όμως, η απόφασή μου να ταξιδέψω τον Ιούλιο που μας πέρασε με τον Υπερσιβηρικό με έκανε να αναθεωρήσω… και αν όχι να ερωτευτώ, σίγουρα να συμπαθήσω τη Μόσχα η οποία ήταν και το σημείο εκκίνησης του ταξιδιού μου!
Η πρώτη ερώτηση που πρέπει να σου απαντήσω είναι πως όχι, δεν κρύωσα καθόλου όταν έφτασα εκεί! Βλέπεις, από τον Ιούλιο μέχρι και τον Σεπτέμβριο, πιθανόν και τον Οκτώβριο, στη Μόσχα κάνει ζέστη, ω ναι! Ζέστη! Η δεύτερη είναι ότι όχι, η Μόσχα δεν είναι μόνο άσπρη (κρύο, χιόνια κτλ) ούτε κόκκινη (βλέπε Λένιν και λοιποί συγγενείς) αλλά είναι πολύχρωμη! Ναι ναι! Πολύχρωμη και πολύ πιο φιλική από όσο πιστεύεις! Και είναι και άλλα τόσα που θα σου πω παρακάτω, οπότε ακολούθησέ με!
Στη Μόσχα έφτασα ξημέρωμα Σαββάτου, στις 3 πμ για την ακρίβεια και το πρώτο σοκ ήταν ο ήλιος που είχε ήδη ανέβει ψηλά στον ουρανό! “Απίστευτο”, είπα στον οδηγό του ταξί που θα με πήγαινε στο κέντρο της πόλης! “Μη σου φαίνεται περίεργο, σκέψου πόσο ψηλά βρίσκεσαι στο χάρτη! Εδώ στις 3 το ξημέρωμα ο ήλιος ανατέλλει και είναι ήδη ημέρα!”, μου απάντησε εκείνος και εγώ αφού έβγαλα βιαστικά μερικές φωτογραφίες, το σημείωσα στο μπλοκάκι μου για να σου το μεταφέρω!
Φτάνοντας στο ξενοδοχείο, το Arbat House, έκανα ένα γρήγορο ντουζ και έπεσα γρήγορα για ύπνο καθώς σε λίγες ώρες ήθελα να έχω ξυπνήσει και να τριγυρίζω στους δρόμους της νέας αυτής πόλης που με περίμενε υπομονετικά να την εξερευνήσω!
Το συγκεκριμένο ξενοδοχείο το διάλεξα για πολλούς λόγους, αν και ήταν αρκετά πιο ακριβό για τα δικά μου δεδομένα. Πρώτον, ήθελα να δώσω στον εαυτό μου λίγες luxury στιγμές πριν ακολουθήσει το ταξίδι στον υπερσιβηρικό. Επίσης -όπως και στη Ρώμη- το να μένεις σε μέρος που έχει κοντά πρεσβείες έχει αποδειχτεί πολύ ασφαλές καθώς συνήθως η περιοχή έχει μεγαλύτερη αστυνόμευση και μιας και θα ήταν το πρώτο μου solo ταξίδι ήθελα να νιώθω λίγο πιο προστατευμένη. Τέλος, είχα ελέγξει πως η απόσταση από την κεντρικότερη οδό της Μόσχας – Arbat street- το μετρό αλλά και την κόκκινη πλατεία ήταν αρκετά μικρή και δε χρειαζόμουν κανένα μέσο μετακίνησης πέρα από τα πόδια μου. Το πρωινό γεύμα ήταν επίσης ένα σημαντικό plus!
Για να μη στα πολυλογώ, αφού ξύπνησα, έφαγα και έβαλα το σακίδιο στην πλάτη, ήμουν έτοιμη για τη βόλτα μου. Κάνοντας πρώτα μια στάση για να αγοράσω μια ρωσική sim κάρτα που θα μου εξασφάλιζε ίντερνετ τόσο στη Μόσχα όσο και για τη Σιβηρία (την οποία θα διέσχιζα τις επόμενες ημέρες με τρένο), κατευθύνθηκα προς το νούμερο ένα αξιοθέατο, την κόκκινη πλατεία!
Η ημέρα ήταν φανταστική, και ο ήλιος που έπεφτε επάνω στα 4 κτήρια της πλατείας την έκανε πραγματικά παραμυθένια! Το πρώτο κτήριο που συνάντησα ήταν το κρατικό Ιστορικό Μουσείο, ενώ όπως ήμουν στη μέση της πλατείας με την πλάτη μου στο μουσείο, είχα στο αριστερό μου χέρι το υπέρ πολυτελές εμπορικό κέντρο Γκουμ (κάτι σαν το Harrod’s του Λονδίνου), απέναντι μου ακριβώς είχα τον χρωματιστό -σαν ζαχαρωτό- καθεδρικό ναό του Αγίου Βασιλείου, και στο δεξί μου χέρι είχα μία από τις εισόδους του Κρεμλίνου αλλά και το Μαυσωλείο Λένιν το οποίο και επισκέφθηκα γιατί είχα περιέργεια να δω αν το σώμα του ιδρυτή της Σοβιετικής Ένωσης ήταν όντως πραγματικό ή κέρινο.
Έχοντας εξτασιαστεί από τα χρώματα, τα λουλούδια -έξω από το Γκουμ, τον κόσμο και το μέγεθος της πλατείας, ομολογώ πως πέρασα αρκετό χρόνο βολτάροντας πάνω κάτω και αφού πήρα το παγωτάκι μου στο χέρι μπλέχτηκα για λίγο στα στενά πίσω από το εμπορικό κέντρο. Ο καθεδρικός ναός Kazan αλλά και οι υπόλοιπες ορθόδοξες εκκλησίες γύρω από την πλατεία, ήταν επίσης μέρη που μου τράβηξαν την προσοχή εξαιτίας των χρωμάτων αλλά και της αρχιτεκτονικής τους. Δες τη φωτογραφία ακριβώς από κάτω!
Η βόλτα συνεχίστηκε και σε λίγα λεπτά έχοντας προσπεράσει κάποια τουριστικά μαγαζάκια γεμάτα ματριόσκας βρέθηκα στους κήπους του Αλέξανδρου για να γεμίσει το μάτι μου πράσινο. Προχωρώντας ευθεία συνάντησα μία από τις εισόδους του Κρεμλίνου αλλά έχοντας ήδη κανονίσει ένα tour με private οδηγό για την επόμενη ημέρα, αποφάσισα πως ήταν ώρα να κατευθυνθώ προς το πιο μοντέρνο κομμάτι της πόλης και να καθίσω για φαγητό κάπου στην οδό Arbat.
Παρόλο που σου αγαπώ να πηγαίνω παντού με τα πόδια όταν επισκέπτομαι μια πόλη για πρώτη φορά, και αν και είδα στο χάρτη πως από τους κήπους του Αλεξάνδρου μέχρι και την Arbat street η απόσταση δεν ήταν μεγάλη, προτίμησα να πάρω το μετρό καθώς είχα διαβάσει πως οι σταθμοί του και οι αποβάθρες του μετρό της Μόσχας είναι πραγματικά ένα αξιοθέατο που δεν πρέπει να χάσεις! Έτσι διάλεξα την καφέ γραμμή (Koltsevaya Line) η οποία ουσιαστικά κάνει κύκλο γύρω από το κέντρο της Μόσχας και για μία περίπου ώρα – με το ίδιο φυσικά εισιτήριο- σταματούσα σε κάθε στάση για να χαζέψω τους σταθμούς και να βγάλω φωτογραφίες! Ομολογώ πως αυτή η μία ώρα στο μετρό ήταν από τα highlights της παραμονής μου στη Μόσχα! Νόμιζα πως περπατούσα σε μουσείο κάτω από τη γη! Σου προτείνω οπωσδήποτε να κατέβεις στην στάση Komsomolskaya.
Αφού βγήκα από το μετρό κατευθύνθηκα προς τον πεζόδρομο Arbat, θα έλεγα τη δική μας Ερμού αλλά νομίζω πως μοιάζει περισσότερο με τη Rambla της Βαρκελώνης λόγω των πολλών street artists. Στο συγκεκριμένο δρόμο θα βρεις όλα τα φαγάδικα και καφέ μεγάλων διεθνών αλυσίδων αλλά και ρωσικά fast food όπου αξίζει να δοκιμάσεις. Εγώ κάθισα στο My My (μου μου, ήχος αγελάδας, χαχα) και με ελάχιστα ρούβλια πήγα στο μπουφέ και δοκίμασα μπιφτέκι με κάτι περίεργα μυρωδικά, πιροσκί και τούρτα Ναπολεόν.
Πριν επιστρέψω κουρασμένη στο ξενοδοχείο, έκανα στάση σε μια καφετέρια με όνομα coffee bean για να πιω τον καφέ μου με μια κοπέλα, την Aliona, κοπέλα ενός παλιού μου συμμαθητή ο οποίος και μας σύστησε μέσω Facebook. Η κουβέντα μαζί της ομολογώ πως με έκανε να αλλάξω εντελώς γνώμη για τις γυναίκες από τη Ρωσία και για ακόμη μια φορά χαίρομαι τόσο πολύ που ταξιδεύω και μαθαίνω να καταρρίπτω μύθους και προκαταλήψεις!
Η επόμενη μέρα με βρήκε να βολτάρω στο βόρειο τμήμα της πόλης με παρέα την κυρία Ιρίνα, γέννημα θρέμα μοσχοβίτισα και λάτρη της Ελλάδας. Χωρίς να το περιμένω βρέθηκα στην ορθόδοξη εκκλησία Ανάληψη του Χριστού, στην εκκλησία όπου παντρεύτηκε ο Alexander Pushkin και αφού φόρεσα και γω στο κεφάλι μου ένα μαντήλι στάθηκα δίπλα στην Ιρίνα προσπαθώντας να βρω τις διαφορές και τις ομοιότητες με τις δικές μας εκκλησίες.
Δίπλα ακριβώς από την εκκλησία βρίσκεται και το σπίτι που έζησε ο Μαξίμ Γκόρκι, ένας από τους μεγαλύτερους Ρώσους συγγραφείς, δυστυχώς οι φωτογραφίες δεν επιτρέπονταν οπότε έχω μόνο από το εξωτερικό μέρος του σπιτιού.
Πριν κατευθυνθούμε προς το κέντρο και συγκεκριμένα στο Κρεμλίνο χρειαζόμουν επειγόντως καφέ και βλέποντας το παρακάτω καφέ της φωτογραφίας χώθηκα βιαστικά μέσα. Δε θυμάμαι το όνομά του αλλά έχω να σου πω ότι την επόμενη ημέρα, πριν φύγω για το σταθμό των τρένων, πήγα ξανά εκεί και κάθισα μία ωρίτσα. Ήταν υπέροχο μέρος. Εκεί δοκίμασα και ένα χυμό, Kompot μου τον είπαν! Αν θες να πας θα το βρεις απέναντι ακριβώς από την εκκλησία που σου ανέφερα πριν λίγο.
Μπορεί να μη θυμάμαι το όνομα του καφέ αλλά κάτι από εμένα έμεινε… καρφιτσωμένο εκεί
Πίνοντας και την τελευταία ρουφηξιά του καφέ, μπήκα στο Κρεμλίνο ή αλλιώς στο “φρούριο” της Μόσχας μαζί με την Ιρίνα η οποία δε σταμάτησε να μου εξηγεί λεπτομερώς τα πάντα.
Το σημαντικότερο σημείο μέσα στο Κρεμλίνο είναι η Πλατεία των Καθεδρικών η οποία αποτελεί γεωγραφικά το κέντρο του χώρου του Κρεμλίνου και συνάμα το υψηλότερό του σημείο. Εδώ βρίσκονται τα πέντε σωζόμενα μεμονωμένα εκκλησιαστικά κτίρια του Κρεμλίνου: οι καθεδρικοί ναοί της Κοίμησης της Θεοτόκου, του Αρχαγγέλου και του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, ο Ναός της Κατάθεσης της Τιμίας Εσθήτας και το Καμπαναριό του Ιβάν του Μεγάλου. Στο νότιο τμήμα του Κρεμλίνου, αυτό που κοιτάει στον Μόσχοβα, βρίσκεται, χωρίς ιστορικά πλέον μνημεία, ο μεγαλύτερος πράσινος πνεύμονας μέσα στο χώρο του φρουρίου, ο Μυστικός Κήπος.
Αφού βολτάραμε πάνω από 2 ώρες στους χώρους του Κρεμλίνου και χαζεύοντας το μεγαλύτερο κανόνι και τη μεγαλύτερη καμπάνα του κόσμου τα οποία όμως δε χρησιμοποιήθηκαν ποτέ λόγω του βάρους και του κόστους (είναι τρελοί αυτοί οι Ρώσοι), βγήκαμε από την έξοδο η οποία συναντά την Κόκκινη Πλατεία με κατεύθυνση αυτή τη φορά το ποτάμι Μόσχοβα.
Περνώντας τη γέφυρα πίσω από το ναό του Αγίου Βασιλείου, βρεθήκαμε να περπατάμε και να κουβεντιάζουμε απολαμβάνοντας από μακριά την πανοραμική θέα του Κρεμλίνου και των 20 πύργων του και αφού σταματήσαμε σε ένα μαγαζάκι για να φάμε κάτι στο χέρι, χαιρετιστήκαμε, η Ιρίνα μου ευχήθηκε καλή τύχη και πήρα το δρόμο της επιστροφής, αφού έκανα μια στάση για ζεστή σοκολάτα στους ειδικούς της σοκολάτας, το Shokoladnitsa.
Και κάπου εδώ το Σαββατοκύριακο στην πρωτεύουσα της Ρωσίας έφτασε στο τέλος του, με εμένα γεμάτη υπέροχες εντυπώσεις, χρώματα, εικόνες, νέους φίλους και πολλή όρεξη για την επόμενη στάση του ταξιδιού μου, το Ίρκουτσκ της Σιβηρίας.
Υ.Γ: Το πρωί της Δευτέρας μας βρήκε εμένα και το backpack μου έτοιμους για να ανεβούμε στον Υπερσιβηρικό και να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας με τελικό προορισμό το Πεκίνο.
Tstories tips:
- Να πας με την αγαπημένη Aegean Airlines και να προτιμήσεις την πτήση που πήρα εγώ. Ξεκινάς 12 το βράδυ της Παρασκευής από Αθήνα και στις 3 το πρωί είσαι εκεί. Και είπαμε! Είναι απίθανα γιατί φτάνεις στο Domodedovo Airport και έξω είναι μέρα!
- Το Μαυσωλείο του Λένιν κλείνει στη μία το μεσημέρι οπότε αν σε ενδιαφέρει να το επισκεφθείς, να πας πρωί. Επίσης, είχα διαβάσει πως χρειάζεται να πληρώσεις για να σου κρατήσουν τις τσάντες γιατί δεν επιτρέπεται να έχεις τίποτα μαζί σου. Δεν είναι αλήθεια! Περνάς απλά από έλεγχο και μπαίνεις κανονικά μέσα με τα πράγματά σου!
- Στο Γκουμ μπορεί να είναι πανάκριβα τα μαγαζιά αλλά θα βρεις παγωτό με μόλις ένα ρούβλι! Ω yes!
- Αν θες να διασχίσεις το δρόμο, μην αγνοήσεις το σήμα της υπόγειας διάβασης. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να περάσεις τις τεράστιες λεωφόρους της πρωτεύουσας.
- Μη φύγεις χωρίς να δοκιμάσεις πιρόσκι με χόρτα ή λουκάνικο από πλανόδιο!
- Μη φύγεις χωρίς να πιεις σοκολάτα από τη Shokoladnitsa και καφέ από το Coffee Bean
- Μη φύγεις χωρίς να έχεις φωνάξει έστω μία φορά το εξής: “Στη Μόσχα αδερφές μου, στη Μόσχα!” χαχα
